به گزارش صفحه روز، عملیات فتح‌المبین با فرماندهی مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران و با استفاده از ۳۵ گردان از نیروهای ارتش و ۱۰۰ گردان از نیروهای سپاه پاسداران، در مقابل ۷ تیپ زرهی، ۲۰ تیپ پیاده و ۱۰ گردان توپخانه ارتش عراق که معادل با حدود ۸۰٫۰۰۰ تا ۱۶۰٫۰۰۰ نفر نیرو بود، اجرا گردید. این عملیات در دوم فروردین ۱۳۶۱ بعد از حدود ۱۸ ماه از شروع جنگ ایران و عراق، آغاز شد.
هدف نیروهای ایرانی محاصره نیروهای عراقی بود تا بتوانند آنها را در بیرون از شهرهای دزفول و شوش متوقف کرده و از سقوط یا تصرف شهر دزفول نیز جلوگیری نمایند. نیروهای ارتش ایران تحت فرماندهی علی صیاد شیرازی، در شب دوم فروردین، عملیات زرهی خود را آغاز کردند. این عملیات با یورش موج انسانی توسط نیروهای سپاه پاسداران به فرماندهی محسن رضایی، همراهی می‌شد.
منطقه عمومی عملیات فتح‌المبین در غرب رودخانه کرخه واقع شده‌است و از شمال به ارتفاعات صعب‌العبور تی‌شکن، دالپری، چاه نفت و تپه‌سپتون، از جنوب به ارتفاعات میش‌داغ، تپه‌های رملی و چزابه و از شرق نیز به مرز بین‌المللی (در شمال و جنوب فکه) منتهی می‌شود.منطقه مزبور ۲۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت دارد، از لحاظ جغرافیایی ناهموار است و علاوه بر ارتفاعات یادشده، دارای تپه‌های ماهور بسیار و بعضاً غیرقابل عبور می‌باشد.
این بلندی‌ها به دلیل پستی زمین در شرق کرخه، روی شهرهای شوش، هفت‌تپه و جاده اهواز به اندیمشک کاملاً مشرف می‌باشند. ارتفاعات ابوصلیبی‌خات با ۲۰۲ و ۱۸۹ متر، کوه‌های برغازه، رقابیه، تی‌شکن، کمر سرخ، تنگه ابوغریب و رقابیه، مراکز رادار، سایت ۴ و ۵، پادگان عین‌خوش و نقاط حساسی همچون دوسلک و سه‌راهی قهوه‌خانه، از عوارض مهم منطقه عملیاتی فتح‌المبین بودند.
جاده‌های آسفالته دزفول به دهلران، عین خوش به چم سری، جاده تنگه ابوغریب، جاده امامزاده عباس به چاه نفت و پل‌های احداث شده روی رودخانه‌های چیخواب و دویرج نیز از مهم‌ترین راه‌های مواصلاتی منطقه محسوب می‌شدندمنطقه عمومی عملیات فتح‌المبین در غرب رودخانه کرخه واقع شده‌است و از شمال به ارتفاعات صعب‌العبور تی‌شکن، دالپری، چاه نفت و تپه‌سپتون، از جنوب به ارتفاعات میش‌داغ، تپه‌های رملی و چزابه و از شرق نیز به مرز بین‌المللی (در شمال و جنوب فکه) منتهی می‌شود
